السلام علیک یا امیرالمومنین

*************************

ألسَّلامُ عَلَیکَ یَا وَلیَّ اللّهِ، أنتَ أوَّلُ مَظلُومٍ، وَ أوَّلُ غُصِبَ حَقُّهُ
سلام بر تو ای ولیّ خدا، تو اوّل مظلوم عالمی،و نخستین کسیکه
حقّ او غصب شد،

صَـبَرتَ وَ احـتَسَبتَ حَتِی أتیکَ الیَقـینُ، فَأشهَدُ أنَّکَ لَقیتَ اللّهَ
و صبر و شکیبا بودی تا هنگام شهادت، پس گواهی میدهم که تو
خدا را ملاقات کردی،

وَ أنتَ شَهـیدٌ، عَـذَّبَ اللّهُ قَاتِـلَکَ بِأنواعِ العَـذابِ، وَ جَـدَّدَ عَلَیهِ
با مـقام شهـادت، خـدا قـاتـلت را بـه انـواع عـذاب، و مـجـدد گـرداند

العَـذابَ، جِـئتُکَ عَـارِفـاً بِحَـقِّکَ، مُستَـبصِـراً بّشَأنِکَ، مُـعـادِیاً
عذابش را، من آمدم بدرگاه حضرتت در حالیکه عارف بحق امامتت،
و بصیر به شأن ولایتت بودم، و دشمن

لِـأعـدائِـکَ وَ مَـن ظـَلَمَکَ،ألـقَـی عَـلَی ذَلِکَ رَبـّی إنـشَـاءَاللّهُ،
با دشمنان و ظالمان در حق تو، و بدین حال ایمان إنشاءالله خدا را
ملاقات خواهم کرد،

یَا وَلیَِّ اللّهِ إنَّ لی ذُونُـوبـاً کـَثیرَةً،فَـاشـفَـع لی إلی رَبِّکَ، فَـإنَّ
ای ولیّ خـدا مرا گـنـاهان بسیار است، تو به درگـاه پـروردگارت مرا
شفاعت فرما، بدرستیکه

لَکَ عِـنـدَاللّهِ مَـقـَامـاً مَـعـلـُومـاً، وَ أنَّ لَـکَ عِـنــدَاللّهِ جَـاهـاً وَ
ترا نزد خدا مقام رفیـعی است مـعلوم، و ترا نزد خدا جاه و شئونات

شَـفـاعَـةً، وَ قـَد قـَالَ اللّهُ تَعَالی وَ لایَشفَعـُونَ إلاّ لِمَنِ ارتَـضی.
و مقام شفاعت کبری است، که ایزد متعال فرمود شفاعت نمیکند
کسی جز آنکس که خداوند از او خشنود است.

^{(۱) مفتاح امیرالمؤمنین(علیه السلام) و زیارت پنجم در مفاتیح الجنان.}

*************************

ابن بابویه و قطب راوندی به سند معتبر از حضرت امام جعفرصادق(علیه السلام) روایت کرده اند که هشام بن عبدالملک از حضرت امام محمدباقر(علیه السلام) سؤال کرد که مرا خبر ده شبی که امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب(علیهما السلام) در آن شب کشته شد؛ مردمی که در غیر شهر کوفه بودند، به چه علامت دانستند که آنحضرت کشته شده است؟

حضرت امام جعفرصادق(علیه السلام) فرمودند: که در آن شب تا طلوع صبح در هر جای زمین که سنگی بر میداشتند، از زیر آن سنگ خون تازه می جوشید. همین علامت ظاهر شد در شبی که سیدالشهداء حضرت امام حسین(علیه السلام) شهید شده بود.

^{(۲) جلاءالعیون، ص215.}

*************************

قال رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم): یَا عَلی! أنتَ المَظلُومُ بَعدی،
مَن ظَلَمَکَ فَقَد ظَلَمَنی وَ مَن أنصَفَکَ فَقَد أنصَفَنی وَ
مَن جَهَدکَ فَقَد جَهَدنی وَ مَن والاکَ فَقَد
والانی وَ مَن عاداکَ فَقَد عادانی
وَ مَن أطاعَکَ فَقَد أطاعَنی
وَ مَن عَصاکَ فَقَد
عَصانی. ^(۱)

پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:یا علی(علیه السلام)! تو بعد از من مظلومی؛

     ــ کسی که تو را ظـلـم کـنـد، بـه مـن ظـلم کـرده 
     ــ کسی که به تو خـوبی کنـد، به من خـوبی کرده
     ــ کسی که تو را انـکـار کـنـد، مـرا انـکـار نــمــوده
     ــ کسی که تو را دوست بدارد، مرا دوست داشته
     ــ کسی که با تو دشمنی کند با من دشمنی کرده
     ــ کسی که تو را اطـاعـت کـنـد، مرا اطاعـت کرده
     ــ کسی که تو را مـعصیت کند، مرا معصـیت کرده

^{(۳) بحار الأنوار ، ج ۲۷ ، ص ۶۱ .}