نمدانم چرا آسمان بخیل شده است؛ نمی بارد.
زمین سنگدلی می کند؛ نمیرویاند.
ماه و خورشید چشم دیدن هم دیگر را ندارند.
مردم ،جمعه های خودشان را به چند خنده تلخ می فروشند.
مثل این که همه سنگ و چوپ شده ایم.
اذان رنگ پریده به خانه ها می آید.
نماز زمین گیر شده است.
نپرس موریانه ها چه به روزگار مسجد آورده اند.
از همه تلختر این که عصرهای جمعه ،دلم نمی گیرد.
نمی دانم وقتی نوشته هایم را می خوانی کجاهستی؟ هر جا هستی زود بیا . از بس شما را ندیدم چشمانمان هرزه شده است.بیم دارم اگر چندی دیگر بگذرد ،ندبه خوانهای مسجد ،پیرتر شوند.
آدمها دیر باورند و زود رنج . انها می گویند "او نیز مارا فراموش کرده است."اما من می دانم که شما همه را به اسم و رسم و نیت به یاد دارید.
فرارسیدن نیمه شعبانرا به همه خصوصاْ آقا امام زمان (عج) تبریک می گم و امیدوارم این آخرین نیمه شعبان بدون حضور او باشد.
خیلی جالبه ، ایشالا همیشه موفقیت .
به من هم سر بزن . قربونت .
از لطف شما ممنونم. راستی به وبلاگت سرزدم .ولی می دانم همیشه نقاط امیدی هم وجود دارد.موفق و سربلند باشی